Gevlucht uit de Oekraïne
“Wij zijn gevlucht uit Odessa. Het was er erg gevaarlijk. Odessa heeft ook een haven, net als Den Haag. Er kwamen dan nieuwsberichten als ‘vandaag zullen de schepen gebombardeerd worden’. Mensen waren bang door dit nieuws. We vertrokken vorig jaar op 27 februari drie dagen nadat de oorlog echt begon. Veel mensen probeerden toen de stad te verlaten en het was moeilijk en angstig. Er waren veel auto’s op de weg, er waren bombardementen en voortdurend gingen de alarmen af. Regelmatig werden we aangehouden door soldaten.
Eerst reisden wij naar Tsjechië. Maar daar waren al teveel vluchtelingen en geen werk. Vandaar ging het naar Polen omdat we daar een kennis hebben. We bleven daar drie maanden. Maar ook daar waren al veel Oekraïners en ook daar was geen werk. In Polen is het lastig voor gay stellen. Wij zochten uiteindelijk een land waar de mensen vrijer in hun opvattingen zijn. En een plek waar we ook met onze hond konden verblijven. In een vluchtelingenhotel gaat dat niet. Uiteindelijk vonden we mensen in Rijswijk die ons tijdelijk in huis namen. Zina is kok en vond werk in Delft.”
Enthousiast en gastvrij zijn ze, Zina Vysotska, Anastasiia Kulikova en Natalia Slobodian. Ze komen alledrie uit de horeca. Omdat er zoveel Oekraïeners zijn leek het hen een goed idee om een Oekraïens restaurant te openen. En dat deden zij in de Keizerstraat. In februari. Het was niet eenvoudig maar met de contacten van Natalia, die al langer in Nederland woont, is het gelukt. Scheveningen is perfect omdat het aan zee ligt. Net als Odessa. De overeenkomst tussen deze twee plaatsen is sea-food! En dat blijkt. De Scheveningers weten de weg naar Restaurant Sonya te vinden.
“De naam van het restaurant is Sonya. Naar onze hond. Hij is onze talisman. Het is eigenlijk Sonya die ons naar Scheveningen bracht. En heel toevallig, in Odessa is er een enorme vismarkt en daar staat een beeldje van een oud vrouwtje. Iedereen in Odessa kent haar. Haar naam is Sonya. Zij staat voor de vrijgevigheid, hartelijkheid en gastvrijheid van de mensen uit Odessa.
Het zou geweldig zijn als we in de toekomst nog een tweede restaurant kunnen openen. Wij zullen in ieder geval in Nederland proberen te blijven. Het is een mooi land, de mensen zijn aardig. We gaan naar school om Nederlands te leren. Wij willen echt deel uitmaken van de Scheveningse gemeenschap. ‘…Inburrrgggeren…’ “
************
Dit verhaal is onderdeel van de reeks ‘Scheveningen verbindt’. Een serie portretten van bewoners en bezoekers aan Scheveningen. Jaap Spiering maakte de portretten en de foto’s. Over een periode van enkele zomerse weken sprak hij willekeurige personen aan op Scheveningen-dorp.