Beeldhouwer met een lokale missie
“Ik hou van mensen verbinden. Maar van kunst maken word ik echt heel rustig en gelukkig. Dus ik moet ook altijd iets zelf maken.
Ik heb in Leiden kunstgeschiedenis gestudeerd en mijn toenmalige man en ik zijn in een vissershuisje aan de Wassenaarsestraat terecht gekomen. Wat ik heel leuk vond aan dat vissersbuurtje is vlak aan de zee zitten, die huisjes… Ik kom uit een dorp in Noord-Holland oorspronkelijk. Ik hou van de stad maar ook van het intieme van zo’n sfeer dat mensen elkaar meer zien. Dat het niet zo anoniem is.
Later, na een hele omzwerving via Amsterdam en Haarlem kwam ik hier weer terug. Ik had geen atelier meer, dat moest ik achterlaten in Amsterdam. Toen kwam dit pand in de Keizerstraat vrij. Ik dacht het is eigenlijk te duur, maar als ik een manier vind om het rendabel te maken. Ik ben ook kunsthistorica, misschien kan ik mijn verschillende kwaliteiten combineren met ook lezingen geven, cursussen beeldouwen… een soort ontmoetingsplek creëren via kunst. En zo is het gekomen.
Ik probeer dingen te doen die ik fijn vind. Bijvoorbeeld met kinderen en het beeld van de fietsende surfer. Dat kinderen allemaal stukjes was op het beeld hebben gedaan en dat de surfers dan hun handtekening op die surfplank hebben gezet. Dat komt allemaal in brons, dus het wordt een beeld van de buurt eigenlijk.
Ik vind dat de afstand tussen kunst en de gewone mens te groot is geworden, te elitair is geworden. Ik vind dat je op een beeld in de openbare ruimte moet kunnen klimmen. Het moet een verhaal vertellen dat iets te maken heeft met de omgeving.
Ik richt me dan nu ook steeds meer op beelden in de openbare ruimte. Ook door het organiseren van een kunstroute die eigenlijk de verschillende delen van Scheveningen gaat verbinden. Daar is een stichting voor opgericht.
Kunst is het hele jaar door leuk en we hebben een prachtig museum om de hoek, Beelden aan Zee, waar een heel internationaal publiek op af komt. Breng kunst en verhalen in de Keizerstraat. En haal die mensen dan naar de Keizerstraat. En de rest van Scheveningen.
De wethouder van cultuur is heel erg enthousiast. Nu zijn we bezig met die verhalen te vertalen in een kunstwerk of andere manieren zoals muurschilderingen en augmented reality. Zoals bij de Naald. Een prachtig historisch punt. Maar maak dat interessanter door er iets aan te koppelen. Dan heb je zo weer een nieuw beeld. Je hoeft het alleen maar een beetje op te leuken. En ik zou willen dat kinderen allemaal kroontjes maken met gouden mozaiekjes die allemaal om die naald komen. Want dan wordt het ook hùn kunstwerk. Het wordt ook leuker, want nu staat er een verveloos hekje omheen.
Er zijn veel kinderen die niet vaak met kunst in aanraking komen. Het is dan extra leuk als zij door kunst iets kunnen maken waar ze trots op zijn. Dat geeft ze het gevoel dat ze iets kunnen en dat ze belangrijk zijn. Dat vergeten ze nooit meer.
Dus daar ben ik nu mee bezig. En ondertussen maak ik mijn eigen beelden…”
*********
Dit verhaal is onderdeel van de reeks ‘Scheveningen verbindt’. Een serie portretten van bewoners en bezoekers aan Scheveningen. Jaap Spiering maakte de portretten en de foto’s. Over een periode van enkele zomerse weken sprak hij willekeurige personen aan op Scheveningen-dorp.