Zaterdagochtend is het een komen en gaan bij Arina en Nico van der Zwan. Buren, bekenden uit de buurt en vrienden lopen in en uit. Ze worden gezellig ontvangen met een kopje koffie. Maar daarvoor komen ze niet. Wel voor de prei, bloemkool, courgette of aardbeien al naar gelang het seizoen en wat de grond oplevert. Het is een goed bewaard geheim op Scheveningen, deze boerderij aan huis!
45 jaar geleden konden Arina en Nico een stuk grond in het Westland bemachtigen. Bij een tuinder in de buurt waar Nico’s ouders woonden. Wat begon als een hobby groeide uit tot een sociaal trefpunt.
Arina: “we vonden het leuk groente en fruit voor eigen consumptie te telen. Nico is de zoon van een groenteboer en ik kom uit een vissersfamilie. Zorgen voor je eigen voedsel is ons met de paplepel ingegeven”. “Het was mijn droom om zelfvoorzienend te zijn. Daarvoor moeten we eigenlijk de stad uit maar dan mis ik de zee te veel. Het beste alternatief is ons stuk land bij Voorburg en onze tuin met kippen”.
De zoon van de groenteboer, Nico, vist intussen heel graag op zee. Of liever in zee. Hij doet aan saajingen. Tot schouderhoogte loopt Nico in zee met een puntig sleepnet achter zich aan. Daarin verzamelt zich de vis, platvis vooral, zoals tong, en garnalen. Vooral bij oostenwind kan de vangst goed zijn. Als hij tijd heeft. Want met 300 m2 grond is er altijd wel wat te doen in de tuin. Zomer en winter gaat het door. “Dat vergeten mensen wel eens, dat je ook in de winter en als het regent de grond en groei bij moet houden”.
Alle kleinkinderen hebben intussen een eigen fruitboom. Er staan peren-, appel-, vijgen- en notenbomen. Wat begon als een hobby voor eigen gebruik veranderde toen de oogsten beter en beter werden. Arina: “Je houdt over en begint uit te delen. Ik zette de sla voor het raam met een bordje erbij. Er werd al snel aangebeld door voorbijgangers. En nu heb ik een hele adressenlijst die ik laat weten wat er zaterdag te koop is. Voor een heel schappelijke prijs hoor”.
De zaterdagochtendverkoop werd in coronatijd een van de weinig ontmoetingsmomenten voor veel mensen in de buurt. En zo is de tuin van Arina en Nico uitgegroeid tot een sociaal trefpunt. Buren komen achterom voor de eieren of kool en maken een praatje. Veel kinderen komen ook met hun ouders mee. Arina: “Dan leg ik uit dat er niet altijd aardbeien zijn. Zeker nu niet, met dat natte weer. Veel levert het land nu niet op. Het is te nat. Dat is heel leerzaam voor kinderen, die soms denken dat de sla aan bomen groeit. Ik laat ze ook zelf de eieren uit het kippenhok halen. Zodat ze weten dat die kip er echt zijn best voor doet iedere dag”. Heel leuk vindt Arina het als de buurtbewoners geïnspireerd raken en ook zelf met stekjes aan de slag gaan. “Het is heel goed als we weer meer vertrouwd raken met de natuur. Zo vanzelfsprekend is ons voedsel niet”.
In de tuin van Arina en Nico is contact snel gelegd. Bij een kop koffie worden zorgen gedeeld en vragen gesteld. Ouderen hebben nog wel eens moeite met de computer of mobiele telefoon. Een helpende hand is dan snel gevonden. Samen de subsidie voor de energiekosten aanvragen bijvoorbeeld. “Zo kijken we een beetje naar elkaar om, hier op Scheveningen”.
Arina besluit dat ze nog wel wat hulp kan gebruiken. Wie dus meer wil weten over het telen van eigen voedsel of gewoon wat tijd heeft, is van harte welkom een paar uurtjes per week of maand te helpen. Belangstellenden kunnen mailen naar wos@scheveningendorp.nl. Wie weet krijgen we er dan nog meer moestuinen bij!
Arina zoekt hulp. Wie meer wil weten over eigen voedsel telen of tijd heeft, is welkom om te helpen. Belangstellenden kunnen mailen naar wos@scheveningendorp.nl.